ANTYGEN HBS (HBsAg) Jest to najprostsze i najpopularniejsze badanie pozwalające wykryć zarażenie HBV (wirusowe zapalenie wątroby) Antygen jest to białko strukturalne wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Obecność we krwi antygeny HBs jest dowodem na zakażenie pacjenta wirusem HBV.
Sam wynik nie daje nam jednak możliwości, by ocenić czy to postać ostra, czy przewlekła oraz, czy jest to zakażenie aktywne (z czynną replikacją wirusa) czy nieaktywne. Do tego służą inne badania poszerzające diagnostykę u pacjenta HBs-dodatniego.
HBs wykrywa się w surowicy w 2-4 tyg, a najpóźniej 11-12 tyg, marker wirusa pojawia się w fazie namnażania wirusa. Najczęściej przed wystąpieniem objawów klinicznych oraz przed wzrostem aktywności ASPAT i ALAT, oraz innych markerów WZW takich jak: GGTP, bilirubina czy ALP. W momencie całkowitego wyeliminowania wirusa zanika w okresie do 7 tygodni (rzadko do 20 tyg.)
Brak antygenu HBs potwierdzony w odstępie 2-3 miesięcy świadczy o braku nosicielstwa i replikacji wirusa HBV. Badanie wykonują wszystkie laboratoria biochemiczne.
„Uzewnętrznij swoje piękno świadomie”
Antygen HBs może nie występować w rzadkich przypadkach piorunującego zapalenia wątroby.
Niektóre laboratoria oznaczają HBs ilościowo. W takim przypadku zawsze podawana jest wartość graniczna, którą przyjmuje się za wynik dodatni. Wartości mniejsze wynikają z niedokładności badania i czułości metody i nie należy przejmować się np. wynikiem 0,2 przy czułości 2,0. Taki wynik oznacza jednoznacznie HBs ujemny.
ANTY-HBS
Występują po zaniku HBsAg i utrzymują się latami, krócej jednak niż anty-HBc IgG. W związku ze szczepieniami przeciw HBV, przy pomocy rekombinowanej szczepionki zawierającej HBsAg, ich występowanie (jako jedynych) jest świadectwem szczepienia. Anty-HBs można oznaczać także ilościowo, aby sprawdzić jakość odpowiedzi poszczepiennej (przyjmuje się, że wartości powyżej 10 IU/ml gwarantują pełną ochronę).
Kiedy dochodzi do zakażenia ?
HBV występuje głównie we krwi osoby zakażonej, ale może być też stwierdzany w jej wydzielinach (ślina, mocz, nasienie, wydzielina pochwowa, mleko kobiece)
1. Zakażenie płodu i noworodka od matki nosicielki (zakażenie wertykalne, perinatalne i postnatalne); Zakażenie perinatalne może nastąpić na skutek: pęknięcia łożyska podczas porodu, połknięcia krwi matki, oblania płynem owodniowym i krwią, kontaktu z wydzielinami pochwy w czasie przechodzenia przez kanał rodny. Ryzyko zakażenia jest zależne od statusu wirusologicznego ciężarnej. Jest ono bardzo wysokie, gdy występują markery aktywnej replikacji wirusa. Zakażenie wewnątrzmaciczne występuje w niewielkim odsetku, najczęściej na skutek uszkodzenia bariery łożyskowej.
Obecność HBV wykazano w mleku matki, ryzyko zakażenia istnieje, gdy dziecko nieszczepione anty-HBV ma uszkodzoną błonę śluzową jamy ustnej.
2. Przetaczanie krwi i jej produktów
3. Naruszenie ciągłości skóry instrumentami zakażonymi wirusem – na skutek niedostatecznej sterylizacji narzędzi medycznych, ale również niemedycznych (nie tylko igły czy skalpele, ale również narzędzia używane do akupunktury, tatuaży, piercingu, salonach kosmetycznych i fryzjerskich; ale również także poprzez wspólne używanie przyrządów takich jak maszynki do golenia, brzytwy, szczoteczki do zębów itp.
4. Stosunki seksualne z osobami zarażonymi
5. Kontakty z nosicielami (rodzinne itp.) – do zakażenia dochodzi, kiedy materiał zakaźny przedostanie się poprzez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe – zanieczyszczone przedmioty
Warto zgłaszać się na badania, by wykluczyć m.in wirusowe zapalenie wątroby.
Redaktor Naczelna Anna Jaskiewicz
Treści z naszego portalu są jedynie wskazówkami dla pacjentów i mają za zadanie polepszenie kontaktu z lekarzem. Nie są to treści edukacyjne. Administratorzy portalu nie ponoszą żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych na naszych stronach. Wszelkie treści umieszczane na niniejszej stronie internetowej chronione są prawem autorskim.
